Kinesitherapeutische handelingen zijn heel divers , zijn wetenschappelijk onderbouwd en hebben tot doel de algemene gezondheid en conditie te onderzoeken, te bevorderen en/of te herstellen.
De kinesitherapeut werkt met personen die een functionele stoornis en/of beperking hebben en zal -op basis van een motorisch bilan en onderzoek van het lichamelijk comfort – komen tot een behandelingsstrategie.
De kinesitherapeut gaat de motorische controle en beweeglijkheid activeren, verbeteren, herstellen, kaderend binnen de activiteiten van het dagelijks leven en ruimer, sportgericht. Hij voorziet een bewegingsprogramma en sensibiliseert andere disciplines en begeleiders in functie van kinesitherapie. Hij gaat in overleg en adviseert inzake ergonomie, zorgondersteunende maatregelen, hulpmiddelen, vervoer en transfer. Hij engageert zich tot bijscholing en navorming.
De kinesitherapeut zal -via klinisch en functioneel redeneren- zijn relevante kennis en vaardigheden toepassen om een oordeel te geven, het motorisch probleem van de patiënt te diagnosticeren en te behandelen. Hij is in staat, via zijn kinesitherapeutische kennis en vaardigheden, dit probleem te verhelderen en op te lossen. De patiënt staat hierbij steeds centraal, met recht op informatie en actieve betrokkenheid. Bij zijn redeneren ontrafelt de kinesitherapeut het gezondheidsprobleem en formuleert een kinesitherapeutisch zorgplan om dit probleem op te lossen of te verbeteren. De functionaliteit van de persoon staat hier in steeds op de voorgrond.
Om garantie te bieden dat de kinesitherapeutische zorg het motorische probleem oplost of verbetert, steunt de kinesitherapeut op zijn wetenschappelijke kennis, klinische en functionele expertise en professionele ervaring. Wat is de indicatie voor kinesitherapie, wat is mijn persoonlijke competentie, wat is de doelstelling en welke verstrekkingen ga ik toepassen, is de essentie voor de behandelende kinesitherapeut.
Uw kinesitherapeut en zijn bijzondere bekwaamheden.
Kinesitherapeut is een officiële en wettelijk beschermde beroepstitel, uitgereikt door de Minister van Volksgezondheid en toegekend aan diegene die een opleiding heeft genoten en houder is van een universitair diploma in kinesitherapie of een diploma van hoger onderwijs buiten de universiteit in kinesitherapie dat een opleiding in het kader van een voltijds onderwijs bekroont dat ten minste vier studiejaren omvat. Daardoor komt hij in aanmerking voor het uitvoeren van de kinesitherapie volgens het KB nr 78 betreffende de uitoefening van de gezondheidszorgberoepen, art. 21 bis § 1.
De kinesitherapeut onderwerpt zich ook aan de wet op de uitoefening van de kinesitherapie van 6 april 1995. Die wet heeft de kinesitherapeut in het wettelijke kader van beoefenaars van de geneeskunde, KB nr 78 art. 21 bis en 21 ter opgenomen waardoor de kinesitherapie niet langer een paramedisch beroep maar wel een medisch beroep is geworden. .
Kinesitherapeuten kunnen zich, net zoals artsen, specialiseren in een specifiek domein van de kinesitherapie. In de kinesitherapie spreken we van “bijzondere bekwaamheden“.
De bijzondere beroepsbekwaamheden voor kinesitherapie vinden hun oorsprong in de sterke evolutie van de kinesitherapie. De voorbije decennia werd het duidelijk dat kinesitherapie te divers is om alle kennis, inzichten en vaardigheden tot in het detail te kennen en dat er daardoor verschillende subgroepen ontstaan die aanleiding hebben gegeven tot competentieprofielen. Deze specialisaties kunnen worden gecombineerd met de algemene kinesitherapeutische praktijk, maar rechtvaardigen het ontstaan van opleidingen in het onderwijs. Deze bijzondere beroepsbekwaamheden hebben essentieel tot doel om transparantie te creëren in de deskundigheid van de kinesitherapeut die hij door academische opleiding(en) en ervaring heeft verworven. Het gaat ook over bescherming van deze beroepskwaliteit, wetenschappelijke ondersteuning en kwaliteitszorg naar de patiënt.